Loslaten

De tijd is gekomen om een stuk van mijn leven los te laten: het gender stuk, of toch het Genderatwork stuk. Het is jarenlang heel belangrijk voor me geweest. Sinds 2000 – 21 jaar dus ondertussen – ben ik professioneel bezig rond m/v en wat dat allemaal betekent. Jaren van intensief lezen, debatteren, uitproberen, doceren,

De rust van geen mening hebben

Opnieuw werd onze collectieve hoop op een normaler leven de kop in gedrukt. De derde golf is aan het aanzwellen, dank je wel Corona. Mijn hart werd er zwaar van en ik voelde me moedeloos. De verleiding was groot om dan maar kwaad te worden, opstandig, mijn default modus om met lastigheid om te gaan.

Troost – 8 maanden – Stabij, hartendief en terrorist

Troost is nu acht maanden, een ranke, slanke brok energie met bijzonder veel karakter en levenslust. Haar twee zusjes werden vorige week tegelijkertijd voor het eerst loops. Ik hoopte voor de symboliek dat Troost ze zou vervoegen, maar neen hoor, madame laat op zich wachten. Ze vind het zeer vermakelijk dat ik tussen haar benen

Hondenverhalen: Silva de Stabij

Met alle nest avonturen zijn we een beetje uit het oog verloren hoe jong Silva nog is. Binnenkort wordt ze 3, nog maar net helemaal volwassen en nog volop aan het evolueren. Het valt me de laatste tijd op dat ze nog aanhankelijker is geworden. Het lijkt wel of ze dochter Troost aan het werk

Gevoel? Blijf er even bij!

Wacht even, zei ze, niet te snel er over heen gaan, blijf er even bij. Het was een van mijn eerste therapie sessies en ik was in een heftig gevoel terecht gekomen door hetgeen ik vertelde. De tranen stonden plots in mijn ogen, ik schrok er zelf van. En mijn automatische reflex was toen nog

Meditatie liefdevolle vriendelijkheid

Er was een cadeautje dat ik onder ieders figuurlijke kerstboom had willen leggen: de opname van een geleide meditatie over liefdevolle vriendelijkheid; dat kunnen we wel gebruiken in deze tijden, vond ik. Het is me toen niet gelukt om het op tijd rond te krijgen en toen het er eindelijk van kwam, vond ik dat

2021 beter dan 2020?

2020 was geen kut – sorry – rotjaar voor mij. Het was een lastig jaar maar ook bijzonder interessant. Ik zou het voor geen goud ter wereld hebben willen missen dit Corona jaar, er werd flink aan mijn boom geschud en ik heb een heleboel nieuwe dingen gedaan dank zij Corona: mijn lieve Silva had

Crazy Troost Things I Love

• Als een hondenkroontje om mijn hoofd liggen ’s nachts en me wakker maken met een natte snuit in mijn gezicht als om te checken ‘ben je er nog?’ (niet elke nacht meer godzijdank, ooit ga ik het missen)• Haar kopje wegsteken onder mijn arm, in de hoek van de zetel – of als er

Dames die luisteren: van micro-agressie naar micro-revolutie

We wandelen langs Vlaamse wegen, mijn dochter en ik, met de twee honden. Meisjes-honden. Ik weet dat de correcte term teefjes is, maar ik heb een hekel aan dat woord. Teef was een scheldwoord  toen ik opgroeide en ik vermoed dat dat nu nog het geval is al krijgt het veel competitie van de engelse

Ze zegt: ik haat mezelf!

Er is veel verdriet in haar stem en tegelijk ook veel schaamte: over de stukken van zichzelf die ze haat en over dat ze stukken heeft die ze haat. Er is met haar natuurlijk niets mis, dat weet ze rationeel gezien ook. Ze worstelt met haar hoogsensitiviteit en het veeleisende perfectionisme dat ermee gepaard gaat.